حدود ساعت 9 صبح که من وارد دانشگاه شدم، دیدم که پوسترهای تبلیغاتی وسیع آقای موسوی در برابر در ورودی دانشگاه نصب شده است و تعدادی از افراد، به طور گسترده اقدام به پخش دستبندهای سبز رنگ و روزنامه اندیشه نو در میان دانشجویان می کنند. به نزدِ یکی از این افراد که روزنامه توزیع می کرد، رفتم و با خنده پرسیدم: ((پس برای همینه که سریع به چاپ دوم میرسه!!)). آن جوان فقط لبخند زد و چیزی نگفت. من به داخل دانشگاه رفتم. از آنجایی که ساعت 10 کلاس داشتم، فقط فرصت کردم از مهدی راهی (مسئول بسیج دانشکده فنی) سوال کنم که برنامه امروز ساعت چند شروع می شود و آیا اجازه سوال کردن هم داریم یا خیر؟ مهدی جواب داد که برنامه ساعت 3 عصر شروع می شود و قرار است به صورت پرسش و پاسخ باشد. وقتی این را شنیدم خوشحال شدم. چون مطمئن بودم که نمایندگان آقای موسوی پاسخی برای سوال های اساسی و منطقی ما ندارند. با مهدی خداحافظی کردم و به کلاس رفتم. استاد مربوطه هم نامردی نکرد و دقیقا 2 ساعت و بیست دقیقه کامل درس داد. آن هم درس سنگینی مثل سازه های بتن آرمه. کلاس که تمام شد، سر درد داشتم. رفتم وضو گرفتم و چند دقیقه ای در نمازخانه دراز کشیدم. اذان را که دادند، نماز را خواندم. بعد از نماز از مهدی راهی پرسیدم که آیا پلاکارد یا پوستری برای مراسم در نظر گرفته اند؟ جواب داد که اصلا هیچ برنامه ریزی ای انجام نشده است. گفتم این طوری نمی شود که آنها از صبح مشغول پخش اقلام تبلیغاتی هستند ولی ما هیچ کاری انجام نداده ایم. دیدم بهتر است خودم دست به کار شوم. به سایت دانشگاه رفتم و در آنجا چند نوع محدود فایل Word که حاوی شعارهایی نظیر ((20 سال کجا بودی؟))، ((راه امام!! حمایت از نهضت آزادی؟!))، ((سال 68 خداحافظ، سال 88 سلام، تا حالا کجا بودی؟!)) و غیره بود را تایپ کردم. سپس به انتشارات دانشگاه رفتم و از این فایل ها، 20 کپی در قطع A3 گرفتم (شما مقایسه کنید با توزیع گسترده پوستر و پلاکارد ستاد آقای موسوی). زمان گذشت تا اینکه مراسم آغاز شد. من آن 20 کاغذ را بین دانشجویان توزیع کردم و خودم در گوشه ای نشستم.