به گزارش خبرنگار فضای مجازی خبرگزاری فارس، متن یادداشت حمید رسایی که نسخه‌ای از آن در اختیار این خبرگزاری قرار گرفت،‌ به شرح ذیل است:

امروز در صحن علنی مجلس اتفاقاتی رخ داد که متاسفانه با توجه به گرایشات خاصی که در برخی از رسانه‌ها حاکم است، این رسانه‌ها ترجیح دادند که واقعیت را به اطلاع مردم نرسانند و البته شاید برخی هم از پشت پرده این اتفاقات اطلاع نداشتند که البته خیلی بعید است.

به همین دلیل نکاتی را به صراحت برای اطلاع عموم ذکر می کنم:

1. هفته گذشته روز دوشنبه یک روز قبل از عید سعید غدیر، نمایندگان مجلس به استفساریه‌ای درباره تبصره 3 ماده 71 قانون خدمات مدیریت کشوری رای مثبت دادند و این رای موجی از انتقادات به حق نسبت به مجلس را به دنبال آورد.

بر اساس تبصره 3 ماده 71 قانون خدمات مدیریت کشوری مقامات مذکور در ماده 71 (روسای قوا، نمایندگان، وزرا، معاونین وزرا، استانداران و فرمانداران) که حداقل دو سال در پست مدیریت‌های سیاسی انجام وظیفه کرده یا می‌کنند، پس از تصدی مقام در صورتی که به سمت پائین‌تری منصوب شوند، چنانچه حقوق ثابت و فوق‌العاده مستمر آنها در مسئولیت جدید از هشتاد درصد (80%) حقوق ثابت و فوق‌العاده مستمر وی در پست قبلی کمتر باشد، به میزان مابه‌التفاوت تا(80%) را تفاوت تطبیق دریافت خواهند کرد.

این تفاوت تطبیق با ارتقاء‌های بعدی (‌عوامل شغل و شاغل و فوق العاده‌ها) مستهلک می‌شود و این مابه‌التفاوت در محاسبه حقوق "بازنشستگی" و وظیفه نیز ملاک عمل خواهد بود.

استفساریه درباره قسمت بازنشستگی این تبصره بود که آیا حکم مربوط به تمام نهادها می‌شود و آیا همواره اینگونه خواهد بود که با توجه به فراز پایانی این قانون که به موضوع بازنشستگان اشاره شده، مجلس اعلام کرده بود: بله.

البته امروز آقای کامران مستندی را به نمایندگان نشان می داد که بر اساس آن مشخص می‌شد این استفساریه نیز از زمان امضا به عنوان طرح تا زمان تصویب در کمیسیون اجتماعی، دچار تغییرات ماهوی شده است.

2. بر اساس این تبصره، پاسخی که مجلس به این استفساریه داده، طبیعی و بدیهی است؛ در حقیقت هر چند این استفساریه هم نوعی تبعیض است ولی این تبعیض در حد یک شاخه از یک درخت بزرگ بود و تبعیض اصلی در اصل تبصره 3 ماده 71 است که اگر مجلس به دو فوریت حذف آن امروز رای می داد، کاری انقلابی کرده بود که متاسفانه از روز یکشنبه تا امروز ده‌ها طراحی صورت گرفت تا این اتفاق نیفتد!

در حال حاضر با دو فوریتی که آقای ابوترابی و برخی از نمایندگان دیگر به دنبال تصویب آن بودند و نهایتا هم تصویب شد، تنها استفساریه ملغی شد و اصل تبعیض در جای خود باقی مانده است.

3. اما اصل قصه چه بود؟ روز یکشنبه هفته جاری با توجه به اعتراضات به حق رسانه‌ها، مردم و دانشجویان به مصوبه دوشنبه قبل (یعنی همان استفساریه) اینجانب و 17 تن از همکاران دیگر، طرحی دو فوریتی‌ را آماده کردیم که بر اساس آن تبصره 3 ماده 71 حذف می شد.

این طرح در ساعت 10:35 روز یکشنبه تحویل هیئت رئیسه مجلس شد؛ بنده در اخذ امضا از نمایندگان تلاش کردم تا این طرح حساس را فقط به امضای نمایندگانی برسانم که پرونده روشنی در مبارزه با ویژه خواری‌ها دارند.

برای همین به چهره‌های شاخص جبهه پایداری اکتفا نکردم و سراغ برخی دوستان دیگر مانند آقای دهقانی نقدر و سروری که در صحن علنی حاضر بودند هم رفتم؛ نهایتا این طرح به امضای رسایی، کوچک زاده،‌‌ آقاتهرانی، سروری، کوثری، هدایت خواه، زارعی، دهقانی نقدر، قاضی زاده، حسینیان، شهرزاد، کریمی قدوسی، سلیمی، بزرگواری، طاهری، آشتیانی، قره‌خانی رسید و آقای محبی‌نیا هم هنگام نوشتن دستور ارسال طرح به اداره قوانین آن را امضا کردند.

4. به فاصله نیم ساعت، بنده متوجه شدم برخی نمایندگان با محوریت آقای ابوترابی در حال جمع آوری امضا برای یک طرح دو فوریتی دیگر هستند که بر اساس آن فقط استفساریه هفته گذشته ملغی می شد ولی اصل تبصره 3 در جای خود باقی می ماند.

بنده و برخی دوستان دیگر به آقای ابوترابی مراجعه کردیم که با توجه به دو فوریتی ای که ما به هیئت رئیسه تحویل داده ایم، دیگر نیازی به این طرح نیست؛ به اضافه اینکه اصل تبعیض در تبصره 3 ماده 71 است نه در استفساریه ای که درباره این تبصره تصویب شده است.

5. توضیحات ما فایده‌ای نداشت و نوع تحرکات این شخصیت‌ها حکایت از این می کرد که قرار است موضوع به نوعی لاپوشانی شود! که در ادامه در این زمینه خواهم نوشت.

روز دوشنبه مجددا این موضوع را پیگیری کردم که مبادا طرح دو فوریتی ما از دستور خارج شود؛ آقای محبی نیا در تماس تلفنی به من گفت که آقایان گفته‌اند که شما طرحتان را پس گرفته اید! گفتم به هیچ وجه؛ این دوفوریت باید فردا در دستور کار صحن علنی قرار گیرد و از اینجا به بعد یقین کردم که قرار است قضیه را مانند مصوبه بازگرداندن وقف 250 هزار میلیارد تومان دانشگاه آزاد هوا کنند.

6. امروز صبح وقتی به صحن علنی مجلس رفتم، دیدم برخی از این آقایان اصرار دارند که دو فوریتی ما در خصوص حذف تبصره 3 ماده 71 به رای گذاشته نشود و فقط دو فوریتی لغو استفساریه به رای گذاشته شود؛ سئوال کردم چرا این اصرار را دارید؟

آقای ابوترابی و حتی آقای لاریجانی گفتند که نگرانیم طرح شما رای نیاورد و این برای مجلس خوب نیست، آبرو ریزی می شود! استدلال برخی از همکاران این بود که در حال حاضر وقتی در برابر انتقادات قرار می گیرم اعلام می کنیم که اصل تبعیض در تبصره 3 ماده 71 است که در مجلس هفتم تصویب شده و به مجلس هشتم ربطی ندارد و اگر این طرح شما رای نیاورد، انتقادات متوجه مجلس هشتم خواهد شد!

گفتم اگر ما فقط استفساریه را لغو کنیم که فقط با مردم بازی کرده‌ایم چون اصل تبعیض در تبصره 3 ماده 71 است و همه این را می دانیم؛ گفتند ما می خواهیم کاری کنیم تا مجلس رای دهد و فشار افکار عمومی از روی مجلس برداشته شود!

گفتم با این کار فشارها را بیشتر می کنید چون رسانه‌ها، دانشجویان و آنهایی که به حق پیگیر این موضوع هستند، متوجه می شوند که اصل تبعیض در تبصره 3 ماده 71 است و لغو استفساریه چیزی نیست؛ به اضافه اینکه در این چند روز نیز همه ما مصاحبه کرده‌‌ایم و گفته‌ایم که مشکل از کجاست.

گفتم که اگر نمایندگان را توجیه کنید و آنها که رأیشان با میل و اشاره شماها تنظیم می شود، اگر بفهمند که نظر شما هم همراهی است با حذف تبصره 3 ماده 71 است، رای می دهند.

7. در ادامه جلسه وقتی اصرار آنها و هیئت رئیسه برای انصراف ما فایده نداشت، نهایتا قرار شد دو فوریتی حذف تبصره 3 ماده 71 در دستور قرار بگیرد اما به یکباره در لحظه طرح موضوع، آقای محبی نیا اعلام کرد که ما دو طرح دو فوریتی داشتیم که برخی نمایندگان امضای خود را از ذیل طرح دو فوریتی حذف تبصره 3 ماده 71 پس گرفته اند و از آقای ابوترابی خواست تا درباره طرح دیگر سخن بگوید.

بنده و آقای حسینیان برای بررسی موضوع به جایگاه هیئت رئیسه رفتیم و هر چه اصرار کردیم تا اگر کسی امضای خود را پس گرفته باید آن را مکتوب انجام داده باشد و هیئت رئیسه باید آن را به ما نشان دهد، آقای محبی نیا و باهنر زیر بار این کار نرفتند! حتی آقای باهنر مرا تهدید کرد که برو پایین والا اسمت را به عنوان بی نظم از پشت تریبون اعلام می کنم و آبرویت را می برم که من هم گفتم آبروی من دست شما نیست تا آن را ببری یا نگه داری!

نهایتا با اصرار زیاد ما آقای محبی نیا بدون اینکه برگه ای مکتوب به ما نشان دهد اعلام کرد که چهار نفر یعنی آقایان دهقانی نماینده طرقبه و شاندیز، سروری نماینده تهران، آشتیانی نماینده قم و قره خانی نماینده علی آباد کتول چند دقیقه قبل امضای خود را پس گرفته اند!

گفتم آقای محبی نیا تا همین چند لحظه قبل من با شما صحبت می کردم و شما گفتید که برای طرح دو فوریتی هیچ مشکلی نیست، پس چطور به یکباره چهار نفر امضای خود را پس گرفتند؟! اگر پس گرفتند چرا زودتر نگفتید تا برخی از همکاران دیگر که قبلا نبوده اند بیایند و امضا کنند؟ اساسا این در حالی بود که یک ساعت از توزیع برگه‌های طرح دو فوریتی در بین نمایندگان می گذشت و پس گرفتن امضا در چنین شرایطی معنی نداشت.

کار به اینجا که رسید فهمیدم ظاهرا دوستان هیئت رئیسه ما وقتی فشارهای وارده به ما را بی تاثیر دیده اند، دست به یک کودتا از جنس پارلمانی و هیئت رئیسه‌ای زده اند! اتفاقی که در صحن علنی زیاد رخ داده، از جمله در تصویب طرح وقف دانشگاه آزاد که 250 هزار میلیارد تومان اموال عمومی به نام وقف خصوصی می شد و کمیسیون اصل 90 رفتار هیئت رئیسه را بررسی و محکوم کرد ولی هیئت رئیسه هرگز اجازه قرائت این گزارش را نداد.

8. آقای باهنر از آقای ابوترابی خواست تا به عنوان طراح حذف استفساریه سخن بگوید و آقای ابوترابی هم شروع به سخن کرد؛ وقتی کار به اینجا رسید و ما دیدیم که هیئت رئیسه در تبعیضی آشکار به دنبال اجرای خواسته‌های خودش است نه اجرای آیین نامه، با پیشنهاد آقای حسینیان و در دفاع از حقوق مردم و در اعتراض به این رفتارها به سمت درب خروجی صحن علنی حرکت کردیم.

بسیاری از همکاران از جمله آقایان زارعی، آقاتهرانی،‌ کریمی قدوسی، قاضی زاده، ابطحی، حسینیان، موسوی مبارکه، محمدی اردبیل، کوچک زاده، کوثری، هدایت خواه و برخی همکاران دیگر قصد خروج از صحن علنی را داشتیم که ابتدا هیئت رئیسه اجازه باز کردن درب را نمی داد و وقتی اصرار و پافشاری ما را دید، در کمال ناباوری علیرغم اینکه نمایندگان کارت خروج خود را می زدند، اما عدد حاضران در جلسه کم نمی شد؟!

برخی از نمایندگان مانند آقای توکلی و علی مطهری که در مقابل درب خروج حضور یافته بودند، از ما درخواست می کردند که به داخل صحن برگردیم که من به این همکاران گفتم از شما انتظار نبود و حتی به آقای مطهری گفتم که اگر واقعا دنبال حق بودی چرا برای اینگونه رفتارهای هیئت رئیسه استعفا نمی دهی و به آقای هم توکلی گفتم انصافا اگر دولت چنین رفتاری کرده بود، همینطور عمل می کردید؟

9. اینجا بود که برخی نمایندگان از جمله آقای کامران و خانم اخوان و چند تن از نمایندگان دیگر با مراجعه به هیئت رئیسه و امضای دو فوریتی ای که ما تقدیم کرده بودیم، بهانه را از آنها گرفتند.

رفتار هیئت رئیسه که مانند یکشنبه سیاه در وقف 250 هزار میلیارد تومان اموال دانشگاه آزاد کاملا بر خلاف تمامی مبانی بود و از طرفی پایداری همکاران امضا کننده دو فوریتی حذف تبصره 3 ماده 71 در نهایت باعث شد تا آقای باهنر مجبور شود سخنان آقای ابوترابی را قطع کند و طرح آن دو فوریتی را متوقف کند تا طبق آیین نامه، دو فوریت امضا شده که اصل تبعیض را از بین می برد مطرح شود.

در این بین که من و همکاران دیگر در حال حرکت به سمت صندلی های خود بودیم تا در این باره سخن بگوییم، آقای باهنر از آقای دهقان عضو هیئت رئیسه و نماینده طرقبه که امضای خودش درباره این طرح را پس گرفته بود، درخواست کرد که به عنوان طراح سخن بگوید! این در حالی بود که همه می دانستند طراح اولیه و اصلی این طرح بنده بودم نه آقای دهقان و ایشان اساسا امضای خودش را پس گرفته بود!

با اعتراض مجدد ما آقای دهقان به بحث ادامه نداد و بنده به عنوان طراح توضیح دادم که چرا باید به این دو فوریت رای داد و دو فوریت پیشنهادی آقای ابوترابی دردی را دوا نمی کند و گفتم که اگر مدعی نمایندگی مردم هستید، باید به طرحی رای دهید که مردم از ما می خواهند و آن رفع تبعیض است.

بعد از سخنان طراح، باز در کمال ناباوری آقای دهقان که امضای خود را پس گرفته بود، به عنوان یکی از موافقان طرح سخن گفت و بعد از ایشان البته آقای حسینیان به وضوح تمام و با استحکام و استدلال های خیلی خوب به عنوان دومین موافق سخن گفت.

آقایان یوسف‌ن‍ژاد و توکلی هم در مخالفت سخن گفتند که سخنان آقای توکلی از جمله اینکه دریافت مابه‌التفاوت حقوق تبعیض نیست، بر خلاف مواضع عدالت‌طلبانه ایشان در این سال ها و حتی بر خلاف نامه‌ای بود که چند روز قبل منتشر کرده بود و این مواضع تعجب ما را بیشتر کرد که چرا این دوستان نگران آبروی از دست رفته نیستند و چرا نمی خواهند این طرح عدالت‌طلبانه به ثمر بنشیند؟!

10. نهایتا رای گیری به عمل آمد و همانطور که در یادداشت روز شنبه‌ام در هفته‌نامه 9 دی پیش بینی کرده بودم، اکثریت نمایندگان مجلس حاضر نشدند به حذف تبصره 3 ماده 71 قانون خدمات مدیریت کشوری و این تبعیض آشکار رای دهند! یعنی اگر مدیری مانند ما نمایندگان بعد از دوره نمایندگی به یک کارمند عادی یک اداره تنزل پیدا کنیم، همچنان 80% از حقوق و مزایای دوره نمایندگی را دریافت خواهیم کرد و اگر بازنشسته شویم هم باز این حقوق را تا پایان عمر دریافت خواهیم کرد تا تطابق تطبیق صورت گیرد!

بعد از این مرحله، دو فوریت آقای ابوترابی در خصوص لغو استفساریه هفته قبل طرح شد و نمایندگان به آن رای دادند و البته برخی رسانه‌ها تلاش کردند اینگونه القاء کنند که مجلس کار بزرگی کرده و به نفی تبعیض رای داده، در حالی که این جز ماست‌مالی و قلب واقعیت چیزی دیگر نیست؛ چرا که تبصره 3 ماده 71 در جای خود باقی است و البته رسانه‌های انقلابی و مردم باهوش و نخبگان تیز هوش این را می فهند حتی اگر ما بخواهیم آن را طور دیگری نشان دهیم.

11. واقعیت را بخواهید از مجلسی که به وقف 000/000/000/000/250 میلیارد تومان اموال دانشگاه آزاد رای می دهد و در حمایت از جاسبی و دانشگاه آزاد رکود می شکند و 240 امضا در ذیل نامه تقدیر از آنها ثبت می کند و دستور صریح رهبری در خصوص تصویب طرح نظارت بر نمایندگان را 1 سال و 4 ماه سرگردان می گذارد و... انتظاری بیش از این نیست که فقط حدود 64 نفر به حذف تبصره 3 ماده 71 که تبعیض آشکار است، رای دهند.

12. تشکل های دانشجویی، نخبگان و رسانه‌هایی که با اهداف انقلابی این موضوع را پیگیری می کردند، از یاد نبرند که مصوبه تبعیض آمیز همچنان در جای خود باقی است؛ بنابر این باید این موضوع را تا رسیدن به نتیجه حذف آن پیگیری کنند؛ البته مردم ما شک نداشته باشند که برخی از رسانه‌ها نیز به دنبال قلب واقعیت خواهند رفت و موضوع را به شکل دیگری القا خواهند کرد که این می تواند به عنوان یک شاخص درباره رفتار آنها مورد ارزیابی قرار گیرد.

13. اما چرا وقتی در روز یک شنبه ما این طرح دو فوریتی را ارائه دادیم بلافاصله جریانی در داخل مجلس یک دو فوریتی دیگر را در دستور آورد؟ چرا از روز یکشنبه تا امروز این جماعت تلاش کردند تا ما را منصرف کنند؟ چرا امروز تلاش کردند تا این دو فوریتی طرح نشود و آن دو فوریتی طرح شود؟ چرا برخی نمایندگان که از آنها انتظار پس گرفتن امضا در خصوص چنین طرح مهمی نبود، به یکباره و البته به صورت شفاهی اعلام کردند که امضای خود را پس گرفته اند؟ و چندین چرای دیگر ... پاسخ همه این چراها را یکی از نواب رئیس که تمام تلاشش را کرد تا این طرح دو فوریتی ضد تبعیض به ثمر ننشیند، به من داد و در یک جمله گفت که ما نمی خواستیم این کار به نام شما ثبت شود! همین.