الغرض! بعد از این همه حواشی در حالی که 5 ، 6 قسمت به پایان جومونگ باقی بود تصمیم گرفتم به دقت سریال را ببینم! اول به پسر خواهر عزیز زنگ زدم و از او خواستم به تلافی این چند ماه که در باغ نبودم به نیکی مرا از پیشینه ی پر سر و صدای جومونگ آگاه کند! او هم با کمال اشتیاق پذیرفت و طی چند تماس تلفنی به طور کامل و با لحنی شیرین به باغ واردم کرد...!

اما چند قسمت آخر و نکته های آن...
دیدید که همسر قبلی و فداکار جومونگ نزد او بازگشت و جومونگ او و یوری (پسرش) را به نیکی تکریم کرد. تا جایی که پسران بانو سوسانو به نابرادری شان سخت حسادت کردند و از ولی عهد شدن او ترسیدند تا جایی که می خواستند با کشتن جومونگ (پدرشان) خودشان امپراطور شوند که با بصیرت و رشادت!! بانو سوسانو موفق به این کار نشدند. در نهایت هم که بانو دید این آتش حسادت خاموش شدنی نیست در تصمیمی قابل تحسین برای حفظ اقتدار امپراطور و ایالتش و نیز جلوگیری از جنگ جانشینی به منطقه ای دور مهاجرت کرد تا آن جا امپراطوری تشکیل دهد!. هر چند جومونگ و همه او را دوست داشتند و حتی به ترین نیرو هایشان را در اختیار او قرار دادند ولی او اشک ریخت و رفت تا جومونگ پایدار بماند...! واما درس های این پایان عجیب! در پی توصیه ی آن استاد ارجمند با خودم داشتم به پیام های این حرکت سوسانو فکر می کردم که ناگهان یادم به آقای هاشمی رفسنجانی و متعلقه ی گرامیشان و فرزندان این 2 زوج رویایی افتادم! با خودم گفتم ای دل غافل! آقای رفسنجانی با این همه عشقشان به خدمت در مراتب بالای مدیریتی! و البته تلاش گسترده ی فرزندانشان در این ایام ( به خصوص  آقا مهدی و فائزه خانم ) که بی شباهت به اعمال 2 فرزند سوسانو نبود! اگر نیمی از بصیرت! و از خود گذشتگی و البته مطیع بودن بانو سوسانو را داشت چه قدر اوضاع فرق می کرد! هر چه قدر بسیاری از نخبگان این روز ها دچار بی بصیرتی و خود خواهی هستند بانو سوسانو...! ای کاش آقای هاشمی دست آقایان موسوی و کروبی و البته خانواده ی گرامی شان را می گرفتند و به جایی مهاجرت می کردند که هم یک سلطنتی درست کنند! که بهتر از جمهموری اسلامی برای خیلی کارهاست! و هم مردم از این فداکاری سود بسیار می بردند!

نوشته شده در دوشنبه 88 آبان 25ساعت ساعت 3:33 عصر توسط منتظر| نظر بدهید
طبقه بندی: هاشمی سوسانو فائزه