فردا از آن ماست (موج سوم )
طرفداران آقای کروبی قرار گرفت به نکته ای برخوردم که نمی توانستم از آن
بگذرم.
دکتر سروش در جایی از این مصاحبه می
گوید: «شراب آدم را برهنه می کند.اگر عاقل است، عاقلی اش آشکار تر می
شود.اگر رذل است، رذالتش آشکارتر می شود» و بعد از توضیحاتی می گوید: «حقیقت
این است که بالاخره در بهشت هم شراب هست، یعنی شراب در فضای واقعی خود،
نقش خوبی اجرا می کند. یک بار در یک توضیحی این را آوردم. کسی از من پرسید
چرا در بهشت شراب هست ولی در اینجا شراب حرام است؟گفتم اتفاقا نکته اش در
همین است. برای اینکه در بهشت فقط خوبان هستند( بنا بر تعریف) لذا شراب،
خوبی هایشان را آشکار تر می کند ولی چون در این دنیا خوب و بد مخلوط اند،
خداوند آن را منع کرده است.»
آقای
دکتر سروش توجه نکرده اند که لغت «شراب» در فارسی به معنای «نوشیدنی مست
کننده» است ولی در عربی تنها به معنای نوشیدنی است. اگر سری به لغت نامه
های عربی از لسان العرب تا تاج العروس و مجمع البحرین و ... بزنید می
بینید که لفظ «شراب» در عربی تنها به معنای نوشیدنی است (برای نمونه در
لسان العرب، ج1، ص 487 در معنای شراب چنین آمده است: ما شُرِب من أَیِّ
نوْعٍ کان، و على أَیّ حال کان ) و اگر بخواهیم نوشیدنی مست کننده را در
عربی بکار ببریم از واژه «خمر» و امثال آن استفاده می کنیم نه واژه
«شراب». برای همین در قرآن «خمر» که به معنای نوشیدنی مست کننده است تحریم
شده و به «شراب» که به معنای نوشیدنی است وعده داده شده.
جناب
آقای سروش «شراب» فارسی را با «شراب» عربی یکی فرض کرده اند و به تفسیر
قرآن پرداخته اند در صورتی که یکی از شروط مهم تفسیر قرآن تسلط بر زبان
عربی است.
جای تعجب دارد شخصی که اینقدر با زبان عربی بیگانه است
و «شراب» عربی را با «شراب» در زبان فارسی اشتباه می گیرد چگونه توقع دارد
این تفسیر ها و توجیه ها و پاسخ ها مقبول افتد؟! البته هر کسی در هر زمینه
ای حق اظهار نظر دارد اما انسان خود باید رعایت کند در زمینه هایی که علم
ندارد سخن نگوید و به همین راحتی دیگران که سواد این مسائل را ندارد به
اشتباه نیاندازد.
توضیح: در پی سوال های مکرر نظر دهنگان لازم
می بینیم چند کلمه ای بیشتر توضیح دهم. جناب آقای دکتر سروش، لفظ «شراب»
که در آیاتی مثل مُتَّکِئِینَ فِیهَا یدْعُونَ فِیهَا بِفَاکِهَةٍ
کَثِیرَةٍ وَشَرَابٍ «ص/51» عَالِیهُمْ ثِیابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ
وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ
شَرَابًا طَهُورًا «الإنسان/21» آمده و در بهشت وعده داده شده را به معنای
«خمر» یعنی نوشیدنی مست کننده گرفته اند و گفته اند در این دنیا نوشیدنی
مست کننده حرام ولی در بهشت حلال است. در صورتی که «خمر» به معنای نوشیدنی
مست کننده در قرآن تحریم شده است و این «شراب» که در قرآن آمده است به
معنای نوشیدنی است نه نوشیدنی مست کننده. و ایشان به اشتباه تصور کرده اند
شراب ذکر شده در آیات همان شراب فارسی است.
By Ashoora.ir & Night Skin
درباره وبلاگ
منو
پیوندها
پیوندهای روزانه
آرشیو مطالب
آرشیو موضوعی
سایر امکانات
لوگوی دوستان
